Web 2.0 is helaas een onbekend begrip aan boord. Derhalve zojuist even contact gehad via de ouderwetse mobiele telefoon. De heren zijn in goede stemming, het weer is er dan ook naar. Ondanks het vele oefenwerk van gisteren durfde de schipper het niet aan om met deze bemanning op de blister te varen. Vandaar dat een mooie voorsprong direct na de sluis uit handen werd gegeven, en de Snooky ook door al het kleine grut werd ingehaald. Morgen, terug van Vlieland of Terschelling een herkansing met de blister?

Rond 1800 uur ontving ik een sms, hoelang Koen nog moest. Lekker doezelend in de zon, met een bord spagetti achter de kiezen, waren de heren even de tijd vergeten. Op de geosports site kon ik op dat moment zien, dat Koen de finish al in zicht had. Ik vermoed een lichte paniek aan boord, maar hierover werd met geen woord gerept.

Koen zit goed stuk, hij heeft een mooie tijd neergezet op de 60 km, maar begrijpt nu waarom anderen voor deze afstand een aantal maanden trainen. Ook begrijpt hij nu, waarom wielrenners zo’n mooi strak broekje met zeem dragen. Het werd mij niet duidelijk of hij in zijn bekende sportbroek is gaan fietsen, of dat hij die fietsbroek achterstevoren had aangetrokken. Ik begreep dat de doorbloeding weer langzaam op gang is gekomen; dat belooft wat voor de tweede rit morgen!

Er zijn nog geen officiële uitslagen bekend, de enige stand die nu bekend is, is de tussenstand bij Kornwerderzand van vanmiddag. De Snooky staat op een mooie 23e plaats (van de 25). De grootste uitdagingen moeten nog komen: de Boontjes, het gevecht tegen de slaap, en de nachtelijke halve marathon van Jan.

Heren, nogmaals succes!
Gerrit.