Zeilweekend 2011

Ofwel het motorweekend ofwel Erik's weekend

Zeilweekend 2011

Onverwacht moest Hans om voor hem moverende redenen 1 week voor het weekeinde afzeggen. Aangezien Erik ruime ervaring heeft met iets kleinere schepen, en deze zomer nog een aantal weken in de Griekse wateren had geschipperd, kreeg hij de rol van “interim” schipper toebedeeld. Voor het eerst sinds 1998 zouden we zonder Hans varen, voor het eerst ook sinds die tijd was echter Hans H in de buurt, en hij voer dit weekend mee in de rol van passagier en fotograaf.

 

Het weer

Windstil in Andijk

Gelukkig zat het weer enorm mee dit weekeind; eigenlijk zelfs vaak te weinig wind. Het aanmeren met de Zeebries de eerste dag verliep dan ook in een windstille haven van Makkum. En hoewel de Duitse buurvrouw een angstige blik op ons wierp, werd het schip keurig aangelegd. Vermoedelijk was het vele kabaal aan boord er de oorzaak van dat andere schippers dit weekend veelal met extra stootwillen klaarstonden zodra wij eraan kwamen. Terwijl Erik de situatie vrijwel altijd onder controle had, stonden de beste stuurlui ditmaal niet alleen aan wal. Regelmatig leek het erop alsof we 6 schippers hadden…. De dag eindigde met een heerlijke spaghetti maaltijd, door Jan klaargemaakt.

De sluis

Openen van de sluis bij Kornwerderzand

Op weg naar Terschelling moet je door de Lorentzsluizen bij Kornwerderzand. Maar aanleggen in de sluis hebben we natuurlijk al 100 keer gedaan. Toch hing de landvast weer van het dek over de draadreling naar de bolder. En dan kun je dus geen kracht zetten met de motor als de achterkant wegwaait door de wind. En dan is de schipper met wat minder ervaring kansloos. Maar aan lagerwal werden we opgevangen door een vriendelijke Duitse bemanning, en door de minimale windsterkte gaf dit verder geen problemen.

Navigatie

De hoogwaterberekening viel niet mee, maar na een uur puzzelen waren we tot de conclusie gekomen dat we toch minsten 3 uren voor to na HW door de Boontjes konden varen. Dit bleek goed te kloppen, de waterstanden kwamen zelfs mooi overeen met de twaalfde-regel (benadering voor de sinus van eb en vloed), waarop Erik ons wees. (de watertabellen aan boord waren uit 2009, vandaar het gepuzzel)

Terschelling in de mist

De Pollendam hadden we toch ook al een paar keer gevaren. Waarom we deze keer dan langs de rode tonnenlijn voeren, terwijl op de kaart toch staat aangegeven dat de sport het best tussen de gele en groene tonnenlijn vaart? Mea culpa… Het was gelukkig hoogwater, en bij het eerste bodemcontact gooide Tinus in een bliksemreactie het roer om, waarmee erger voorkomen werd. Collectief navigeren werkt dus ook al niet, net als collectief schipperen. Nadrukkelijk heb ik de navigator rol daarna opgeëist, wat mogelijk tot wat spanningen leidde. Enkele biertjes ’s avonds na het varen streken de plooien weer glad;-).

Aanmeren op Terschelling was relatief eenvoudig, met dank ook aan onze buurman die vanaf de wal een paar instructies gaf en het geschreeuw aan boord glimlachend aankeek.

De spring

Vooruit afvaren op de achterspring van hogerwal Al 20 jaar zien we Hans te pas en te onpas een spring aanleggen, waarbij we ons eigenlijk nooit precies hebben afgevraagd wanneer hij dit doet, of waarom. Goed dat ik het cursusboek klein vaarbewijs bij me had, want al in hoofdstuk 1 komt de spring uitgebreid aan de orde. Afvaren met een spring of ook wel met behulp van de middenbolder. Ineens wordt wegvaren van hoger of lagerwal een stuk eenvoudiger. Verdere animaties hier: zeilcollege. Grootste probleem is natuurlijk dan om het aan de 5 andere schippers uit te leggen, die ondanks de literatuur toch een mening blijken te hebben. En als iedereen dan op 1 lijn is, blijkt bij het afvaren toch dat niet iedereen het begrepen had. Goed dat Erik een geduldig man is; hoewel hij wel weer is begonnen met sigaren roken dit weekend;-)

Op Terschelling stonden er ook meerdere stuurlui aan de wal, die ons voor gek verklaarden met de spring. Maar onze buurman gaf ons gelijk, en we voeren weg met een manoeuvre precies uit het boekje.

Hindeloopen

27 graden en windstil op het IJsselmeer

Terug weer naar de sluizen. Deze ochtend wat meer wind, op de gunstige stukken hebben we dan ook lekker gezeild. Laveren op de smallere stukken durfden we echter niet aan, en vanaf de Pollendam, door de Boontjes tot de sluis nam ik zelf het roer om verdere risico’s uit te sluiten. Afmeren in de sluis verliep nu redelijk goed, jammer dat de marechaussee ons eruit pikte voor een controle. Moesten we na de sluis nogmaals afmeren, aan lager wal aan een soort damwand. Opnieuw werden Erik’s schipperskunsten op de proef gesteld, met glimlachende marechaussees op de wal. Afvaren wederom met de inmiddels beproefde spring. ’s Middags op het IJsselmeer opnieuw geen wind, en temperaturen die stegen naar 27 graden.

Volle haven van Hindeloopen

De haven van Hindeloopen lag boordevol, er waren maar liefst 2 grote feesten aan de gang. De toegewezen plek lag dan ook redelijk lastig. Later bleek, dat de oudere dame met het schoothondje die ons hielp met aanmeren aan haar schip vele prijzen had gewonnen met internationale zeilwedstrijden. Ook deze manoeuvre verliep dus uit de kunst. ’s Avonds genoten wij van de bekende nasi-hap, die Jan en Tinus in de smoorhitte klaarmaakten. Als verrassing toverde Hans Cohiba’s en een mooie single-malt tevoorschijn, waarmee we de avond (of was het nacht;-)) en het zeilweekend min of meer afronden.

Wind

Die nacht werden we wakker door een gierende wind. Ineens windkracht 7 met onweer, dat kon nog een leuke oversteek naar Andijk worden. ’s Ochtend lag de Duitse party-tent in een hoop verwrongen staal in een hoekje; het had dus echt gewaaid die nacht.

De beste stuurlui...

Het laatste stuk naar Andijk leuk gezeild, maar de wind nam toch geleidelijk weer af, en het voorspelde onweer bleef uit. De laatste paar uur dus weer op de motor, maar vlak voor Andijk joegen een aantal regenbuitjes de wind weer aan. Hierdoor verliep het aanmeren bij de dieselpomp bijzonder ongelukkig, het anker raakte een meerpaal toch net iets harder dan je zou willen. Het achteruit inparkeren daarentegen in de vaste ligplaats van de Zeebries verliep uit de kunst, vakkundig draaide Erik het schip achterwaarts in de box.

Erik, bedankt dat je de uitdaging hebt aangedurfd!