Schuttevaerrace 2013

In ons vijfde jaar hebben we dan eindelijk een complete race mogen meemaken. In het eerste jaar gaven we nog zelf op wegens teveel wind, in de daaropvolgende jaren werd de race 3 keer verkort door teveel wind, of te weinig wind. Een bijzonder snelle race ook dit jaar; we konden zaterdagavond gewoon aanschuiven voor het avondeten in de Potvis te Stavoren.

De Hydra

Dit jaar varen we voor het eerst met de Hydra (gehuurd via paalsteek.nl/), bijzonder compleet uitgerust voor een race. Onder andere een nieuw grootzeil, 2 fokzeilen, en nieuw voor ons: de Spinnaker. Al direct bij de overdracht van het schip ging de buiskap omlaag, als echte wedstrijdzeilers konden we daar toch niet mee varen (aldus de verhuurder); en dus varen we deze race ook voor het eerst zonder buiskap.

De zeilers Na een voorspoedige start volgt bij de sluizen de eerste tegenslag. Kooistra stuurt ons de grote sluis in, maar hier liggen vele platbodems te wachten om naar binnen te gaan. De beroepsvaarders hebben voorrang, en we worden toch naar de kleine sluis geleid. Als we er eindelijk in liggen, wil een halsstarrige schipper er nog bij, maar de sluis is toch echt vol. Pas na anderhalf uur zijn alle schepen door de sluis, en vindt de start van het volgende traject plaats. Door de lastige windrichting gaat ook dit niet vanzelf, een aantal schepen loopt vast op de ondiepte en wordt door de snelle Jelle weer los geduwd. Naar Texel verloopt verder probleemloos, voor de wind en halve wind.

Naar Vlieland moet er een flink stuk opgekruist worden, en de wind is inmiddels aangetrokkken naar 5 met vlagen 6. De lage temperatuur, het vele buiswater, en het ontbreken van de buiskap maken het traject van Texel tot Vlieland tot het koudste traject dat we tot nog toe (ooit) hebben meegemaakt. De Boontjes zijn bijzonder lastig dit jaar, vol tegenwind gaan we iedere paar minuten overstag, tot vervelens toe. Heldhaftig staat Tinus tot diep in de nacht maar liefst 7 uur achter elkaar aan het roer, totdat Koen zijn verkleumde handen losbikt en het overneemt. De overige trajecten zijn dan een stuk makkelijker, we vliegen terug naar Harlingen. Zelfs het lastige traject naar Terschelling is goed bezeild. Bij de haveningang is het nog even spannend door de sterke stroming en wind, maar even later wordt Jan al aan de wal gezet voor zijn looptraject. Terug naar Stavoren twijfelen we voor Terschelling net te lang of de Spi gezet kan worden, maar op het laatste traject vanaf de sluis lukt het dan toch. Nadat de zandloper eruit is gehaald… Die avond is duidelijk dat Hans bijna 36 uur continue paraat is geweest, knikkebollend zit hij na het diner in de kajuit, waar wij nogmaals proosten op de goede afloop. De bonte avond bewaren we voor zondagavond!

De fietser Door dit jaar extra te focussen op het hardlopen (bij de start in Stavoren) is bijna 2 minuten van de tijd van vorig jaar afgesnoept: net voldoende om 1 plaatsje op te schuiven in de scores voor het eerste traject. En gezien dat ene punt verschil met nummer 4 in het eindklassement een erg belangrijk punt! Op Texel ga ik voluit, zoals altijd veel wind langs de dijk, maar ook veel zon deze keer. Terug aan boord lekker douchen, maar op de stampende Waddenzee houd ik het niet lang vol in dat kleine hokje. De spaghetti eet ik dan ook aan dek.

Na de Boontjes lukt het om een paar uur te slapen, hoewel erg onrustig door het vele overstag gaan.

Na vertrek uit Vlieland ga ik rond 0400 uur weer te kooi, tot mijn verbazing word ik er om 0530 alweer uitgegooid; dat traject was snel! Onder een grijze hemel, 9 graden, stap ik om 0600 uur slaapdronken op mijn fiets bij Harlingen, de rest van het team kan nu een kleine 3 uur slapen. Wat is het gruwelijk koud, en wat staat er veel wind! Later hoor ik dat verschillende wielrenners zijn gediskwalificeerd wegens fietsen op de weg; maar als ik voor de 3e keer terugfiets naar de finish, word ik aangevallen door een hond die wordt uitgelaten langs het fietspad. Dus of dat fietspad nou zo veilig is?

De loper

Jan heeft er zin in dit jaar, en als wij woensdagavond in Enkhuizen afmeren na een dag oefenen, loopt hij nog even 10 km om alvast warm te draaien voor de komende race. Ook hij heeft een paar uur te kooi gelegen richting Vlieland, maar als wij een uurtje echt gaan slapen, moet hij er om 0115 uur uit. In het dorp komt hij nog wat dronken kroeggangers tegen, die net naar huis gaan; in het duin is het vooral stil en pikdonker. Op Terschelling mag hij nog een keer, met nu een dampende pan spaghetti in het vooruitzicht. Als wij de haven uitvaren, horen we luid gevloek uit de kajuit. De steelpan is van het (cardanische) fornuis gevallen, een steel die buiten het fornuis steekt werkt nu eenmaal niet zo handig met een slingerend fornuis… Voor Jan dus een paar droge koeken en boterhammen met chocopasta. Jan was duidelijk in topconditie dit jaar, en verbeterde zelfs zijn prestaties van voorgaande jaren. We vermoeden dat hij nog harder kan, wanneer hij de kans krijgt om wat meer te trainen dan in het afgelopen seizoen.

De prijs

Bij de puntentelling gaat er iets mis, waardoor wij onze prijs mislopen. Later wordt de telling gecorrigeerd op de website, we blijken toch derde te zijn geworden in het overall klassement voor de vrije klasse. We verwachten dan ook een dezer dagen onze prijs in ontvangst te mogen nemen. De 3e prijs voor het zeilen hebben we in ieder geval al binnen. Jan eindigt met lopen op een mooie 21e plaats. Met fietsen eindig ik op de 29e plaats, met name ook doordat er toch veel uitvallers zijn; in ieder geval ben ik niet laatste, de doelstelling is gehaald!     Meer foto’s zijn hier te vinden.